Ik zie mijn moeder nog staan knoeien met een plastic verpakking. Och, wat kon ze mopperen wanneer het niet lukte om een pakje open te krijgen. Het was in de begindagen van de plasticverpakkingen. Ik weet nog best dat één van mijn zussen of ikzelf dan even de helpende hand toestak: ‘Kijk moe, zo moet je dat doen!’ En met een simpel trucje ging het dan wel open.
Tegenwoordig zit bijna alles in het plastic. Slecht voor het milieu, veel afval en veel geknoei om pakjes en zakjes open te krijgen. Ik sta nu af en toe zelf voor het aanrecht en gelukkig is daar dan in een keukenla een grote schaar die uitkomst biedt. Of er is een kleindochter die zegt: ‘Kijk opa, zo moet dat!’
Sommige verpakkingen zijn echt niet eens zonder een schaar open te krijgen. Batterijen, lampen, vleeswaren, groenten, kaas, afijn de rij van producten in plastic is eindeloos. En we zijn er echt niet gelukkiger door geworden.
De meeste moeite heb ik echter met de verpakking van mijn medicijnen. Tja, ook bloeddruk, cholesterol, afijn de bekende verschijnselen bij het ouder worden. De hoeveelheid doosjes gaat nog wel, maar dan zitten de meeste pillen ook nog in (te) harde, aluminium/plastic strips. Toen wij een keer in Denemarken waren en door omstandigheden te weinig medicijnen mee hadden genomen, konden we daar onze medicijnen halen. Alle medicijnen los in een potje. Wat was dat aangenaam, draai het potje open en je schudt een pil op je hand. En niet alleen losse pillen maar ook nog veel goedkoper ook!
We hebben de potjes nog altijd in gebruik. Is een potje leeg dan drukken we een aantal strips leeg en vullen het weer. Het zou dus allemaal veel goedkoper, gemakkelijker en milieuvriendelijker kunnen. Bovendien weet ik niet of dat ook bij u gebeurt maar wanneer ik een doosje openmaak, doe ik dat altijd aan de ‘verkeerde’ kant. Daar zit dan de bijsluiter, altijd en in alle doosjes. Bij losse medicijnen zou je de bijsluiter één keer kunnen verstrekken en daarna hoeft dat dan niet meer. Wat gooien wij een rommel weg, aluminium/plastic strips, doosjes en bijsluiters!
Bovendien maakt het alle medicijnen ook nog een stuk goedkoper volgens mij. Soms krijg ik tot mijn verbazing een bepaald soort pillen opeens wel in een potje. Dat kan zo maar, want het merk pillen wisselt voortdurend. De inkoopprijs zal wel bepalend zijn. Zo zijn de pillen eerst langwerpig en wit een volgende keer geel en rond. Ik begrijp dat dit bij het ouder worden ook erg lastig kan zijn. Je hebt dan van die speciale doosjes waar de pillen voor een dag of een week in gedaan worden. Zo zijn er zelfs speciale pillenuitdrukkers in de handel om pillen uit de strips te drukken. Maar voor mij mogen ze al die pillen gewoon los in de handel doen, we redden ons er wel mee.
Buurvrouw vindt het soms wel gemakkelijk want je kunt zien of je wel of niet een pil hebt gehad. Maar dan moet je wel een verrekt goed geheugen hebben om te kunnen onthouden of je bij nummer vier, vijf of zes bent. Misschien kun je streepjes plaatsen want er zitten nooit zeven pillen in een strip. Kijk, dan kon je maandags beginnen en weet je precies hoever je bent. Nee, om het gemakkelijk te maken doen ze tien of twaalf in een strip!
Ik heb overigens gezien dat er op internet druk over gesproken wordt. Ook hoe je afvalberg van één miljard strips per jaar als afval kunt verwerken. Want zo’n strip bestaat niet alleen uit aluminium maar er zit ook nog plastic in verwerkt! Ik weet wel de oplossing: weg met die één miljard strips en geef de pillen uit een grote pot zodat je ze thuis in een klein potje kunt doen! Het levert een flinke bezuiniging op en de medicijnen zullen er ongetwijfeld goedkoper door worden! En bovendien verkleinen ook nog de afvalberg. Twee vliegen of zelfs drie in één klap, wie wil dat nu niet!
Jan J. de Vries