‘Ik ben er helemaal zat van’, zegt buurvrouw. ‘Waarvan?’ vragen wij in koor. ‘Nou, feitelijk van heel veel, teveel om op te noemen.’ En dan brandt ze los, alles wat haar de laatste tijd heeft beziggehouden gooit ze eruit. Allereerst moet Willem Holleeder het ontgelden. Het is toch niet best, vindt buurvrouw, dat een dergelijke crimineel zoveel aandacht krijgt. Er gaat bijna geen dag voorbij of die man is in het nieuws. En buurvrouw hoeft dat allemaal niet te weten. En of we wel weten wat zo’n proces kost! Er zijn al 60 procesdagen geweest, dat loopt in de miljoenen en wij maar belasting betalen. Is er zelfs nog een film over gemaakt. Die man zit dagelijks in zijn goed verwarmde cel te genieten van alle aandacht die hij krijgt. Bovendien loopt hij ook geen kans meer dat hij om gelegd wordt. Ze schieten immers bijna dagelijks iemand overhoop. En dan gaat de politie die schietpartijen ook nog allemaal onderzoeken! Nou als ze elkaar om zeep willen helpen, moeten ze dat volgens buurvrouw gewoon doen. Gewoon, letterlijk en figuurlijk, zand erover, het is allemaal zonde van het geld.
Weggegooid geld en meer niet!
En dan die ’Brexit’. Ook al zo’n lachertje, of feitelijk om te huilen! Daar zitten 650 mensen in een parlement dat niet weet welke kant het op moet. Die May wordt als een boodschappenmeisje teruggestuurd naar de winkel in Brussel om een afspraak in te ruilen. En ze weet al dat het niet geruild mag worden. Waarom zeggen die Engelsen niet gewoon wat ze willen. Weggegooide tijd en geld!
Het kinderpardon lijkt ook nergens op. Eerst met elkaar afspreken dat er geen pardon meer komt. Een jaar lang mensen uitzetten, tot zelfs een paar dagen voordat je besluit dat er wel weer een pardon mag komen.
Maar nu moeten alle honderden dossiers weer eerst worden doorgenomen. Wat kost dat weer niet een tijd en een geld. Kunnen ze beter besteden aan het afhandelen van nieuwe procedures die nog steeds veel te lang duren. Zeg dan gewoon tegen die 700 kinderen en hun ouders dat ze mogen blijven. Zo ga je niet met mensen om. Jarenlang leven kinderen en ouders tussen hoop en vrees. Dat is toch nergens goed voor. Weer weggegooide tijd en geld!
En nu moeten we opeens allemaal van het gas af terwijl er in feite nog geen goede alternatieven zijn. Aan beide kanten van Europa worden met Europees geld nieuwe gasleidingen gelegd om Russisch gas naar Europa te brengen. En wij, in dat kleine landje moeten allemaal van het gas af omdat er geen gas meer uit de Groningse bodem mag komen. Bezint eer ge begint, dat zei buurvrouw haar grootmoeder ook al!
En dat is nog niet alles! Voor het klimaat moeten we ook nog een elektrische auto kopen. Nu blijkt dat alleen de rijken elektrisch gaan rijden. De peperdure Tesla’s en Jaguars vlogen als warme broodjes de showroom uit. De kopers sloten een lucratief leasecontract af voor vijf jaar dat ons de komende vijf jaar 700 miljoen euro gaat kosten. Alweer weggegooid geld dus. Maar nu is het spek in een hondennest gooien.
‘Maar’, probeer ik te sussen, ‘we kregen er toch een paar tientjes AOW bij in januari’. Nou, dat had ik beter niet kunnen zeggen. Het is alsof ik olie op het vuur heb gegooid. Of ik wel besef hoeveel alles duurder is geworden, de energielevering en het ophalen van afval is vooral duurder omdat de overheid meer belasting gaat heffen. De boodschappen, de kapper, afijn alles is duurder geworden door de BTW-verhoging. En de kosten van de ziektekostenverzekering stijgen ook de pan uit.
En dan staat er ook nog in de krant dat zorginstellingen het beter doen omdat verpleeghuizen, verzorgingstehuizen en de thuishulp in 2017 284 miljoen winst hebben gemaakt. Geen wonder, ze kregen immers miljoenen extra voor extra personeel dat blijkbaar niet is aangenomen! Ziekenhuizen worden gesloten terwijl ze met elkaar 476 miljoen winst hebben gemaakt. In totaal maakte de zorgsector in 2017 1.066 miljoen winst. Of de zorg ook beter is geworden en hoeveel personeel er meer in dienst is genomen vind je nergens!
Ik probeer het nog een keer over een andere boeg te gooien. ‘Die twee hotelpiraten hadden het toch aardig voor elkaar of niet?’ Ja, Jan en Jolanda hadden het aardig voor elkaar. Het was trouwens niet de eerste keer dat dit gebeurde. Jan had al drie keer eerder gezeten voor hetzelfde en ook al tbs gekregen. En ook Jolanda was al een paar keer eerder veroordeeld. Ze zijn al achttien jaar bij elkaar. Financiële problemen waren aanvankelijk de oorzaak. Het is nu zo dat je wanneer je, om welke reden dan ook, achterstand oploopt met de betaling van de ziektekostenverzekering, de huur of de energierekening, het goed mis gaat. Binnen drie maanden is een schuld van een paar honderd euro door administratiekosten en extra boetes opgelopen naar minimaal duizend euro. En een wet die daarin verandering zou brengen, kon nog niet in werking treden vanwege ICT-problemen bij de Belastingdienst en het SVW.
Jan en Jolanda kozen voor een andere oplossing. Ze gingen het huis uit en logeerden in hotels en B&B’s, aten er goed van zonder te betalen tot ze de laatste keer na 62 adressen tegen de lamp liepen. Een jaar lang hadden ze rondgezworven. Meestal kwamen ze binnen met een religieus praatje. Je ziet ze ’s avonds in een restaurant zitten. De handen gevouwen voor een gebed. Daarna kijken ze elkaar aan en klinkt het: ‘Eet smakelijk’.
Maar Jan gaat nu vier jaar de cel in en Jolanda drie. Als Jan vrijkomt, is hij AOW gerechtigd en is er weer wat geld om handen! Hoe Jolanda, die nog maar 54 is, het zal weten te redden is nog niet duidelijk. Hopelijk komt Jan een jaartje eerder vrij!
In totaal zijn de 62 eigenaren voor 20.000 euro opgelicht. Maar ze krijgen van de overheid bij voorbaat 12.000 euro schadevergoeding uitbetaald. Dit wordt later verhaald op Jan en Jolanda die dit van hun AOW’tje nooit en te nimmer zullen kunnen terugbetalen. De eerste jaren zitten ze er toch maar weer warmpjes bij en het eten in de gevangenis zal wel gratis zijn!
‘Dus ook dat moeten wij weer met elkaar betalen. Alweer weggegooid geld’, briest buurvrouw, ‘de gewone man is altijd de klos.’ Nou ja, weggegooid geld, Jan en Jolanda hebben toch wel een fijn jaar achter de rug. Maar wel van ons belastinggeld’, aldus buurvrouw. Het lijkt wel dat zij vandaag voortdurend gelijk heeft. Misschien zou een geel hesje haar (en ons) helemaal niet misstaan!
Jan J. de Vries