Wanneer ik binnenloop zitten buurvrouw en Watze druk in de folders. ‘Allemaal reclame zeker’, vraag ik. Maar dat blijkt niet het geval te zijn. Nee, de buren zijn druk aan het zoeken naar een vakantieadresje voor het komende jaar.
‘Maar’, zeg ik, ‘jullie gaan toch altijd naar Drenthe, zijn de plannen dan veranderd?’
Dat blijkt inderdaad het geval te zijn. Volgens buurvrouw en Watze wordt het tijd voor wat anders.
‘Ja’, zegt Watze, ‘we gaan het komende jaar er immers 1% op vooruit. Dus zeiden we tegen elkaar: dan kunnen we misschien wel eens een eindje verderop. Misschien de Veluwe of de Achterhoek. Maar ja, 1% is niet zo vreselijk veel wanneer je € 2.000 netto in de maand hebt.’
Buurvrouw heeft uitgerekend dat het dan twaalf keer twintig euro zal zijn, totaal dus een bedrag van 240 euro. Wanneer ze dat apart in een potje doen dan kan dat mooi bij het vakantiegeld.
‘Ja’, zeg ik, ‘ik wil de vreugde niet verstoren, maar hebben jullie dan al rekening gehouden met de stijging van de ziektekostenpremie. Die gaat zo’n beetje met tien euro omhoog per maand. Wanneer dan de gemeentelijke lasten, het waterschap en de boodschappen wat duurder worden blijft er niet zo veel meer over van die twintig euro in de maand!’
Het blijkt dat ze erop rekenen dat de stijging van de ziektekostenpremie kan worden opgevangen door de verhoging van de zorgtoeslag. Tenminste dat heeft Diederik Samsom gezegd.
‘Maar in die 1% groei voor de ouderen was natuurlijk al rekening gehouden met de stijging van de zorgtoeslag’, merk ik op. Dat was nog in de tijd van de troonrede toen alles nog zo mooi leek te worden. Dus is er rekening gehouden met € 3,50 verhoging van de zorgpremie. Dan moet je van die € 20 al weer € 6,50 afhalen. Dan stijgt de olieprijs dus zullen niet alleen de benzine, diesel maar ook de energieprijzen direct weer omhoog gaan.
‘Ouderen rijker dan ooit’ kopte laatst een krant. Wanneer je de echte cijfers bekijkt klopt daar helemaal niets van. Zeker, er is een groep ouderen met vermogen dat in hun huis zit maar daarnaast is de schuldenlast van de ouderen zonder huis of vermogen meer dan verdubbeld. Voor veel ouderen is het al heel lang geen vetpot meer. Sommige pensioenfondsen moesten het pensioen verlagen en dat terwijl er miljarden in de spaarpotten zitten. Prijsindexatie is er al meer dan tien jaar niet geweest dus hebben ouderen flink ingeleverd aan koopkracht.
Maar de meesten zeuren niet, ze hebben een leven lang gewerkt en ze hebben nog meegemaakt hoe hun ouders van alleen AOW met soms een heel klein pensioentje moesten rondkomen. Met die beelden nog voor ogen hebben ze het vaak nu veel beter dan hun ouders het ooit hebben gehad.
‘Afijn’, zucht buurvrouw de folders bijeenrapend. ‘ Ik hoor het al. Het wordt weer geen Veluwe of Achterhoek. Ach, ik ga toch nog steeds dan maar weer liever naar Diever. We komen daar al jaren. Watze zet jij, koffie? Want ik ben daar wel aan toe na al dat rekenwerk.’
Ik denk dat we allemaal zat zijn van dat gedoe met die koopkrachtcijfertjes. De ene groep gaat er 0,4 op vooruit, een ander 0,6 en er zijn er zelfs die 1,2 scoren. Het is niet best wanneer we met z’n allen tevreden worden gesteld met dit soort cijfertjes en getallen in een troonrede. Kan dat niet anders? Natuurlijk wel! Zeg maar gewoon dat er bijna niks verandert, dat arm gewoon arm blijft en dat de rijken weer iets rijker worden, dan is het duidelijk voor iedereen. Dan kunnen buurvrouw en Watze weer gewoon naar Diever zonder dat ze zich eerst lekker hebben gemaakt met de vakantiefolders van de Veluwe en de Achterhoek!
Jan J. de Vries