‘Nog even,’ zegt buurvrouw, ‘en het is weer zover. Straks staan de feestdagen weer voor de deur.’ Het is ook zo. Voor je het weet nadert de decembermaand en is er weer bijna een jaar voorbij. Een bewogen jaar ligt dan weer achter ons. Het jaar waarin we herdachten dat 100 jaar geleden de Eerste Wereldoorlog begon. Een vreselijke oorlog waarin acht miljoen soldaten het leven verloren, aan de beide fronten. Het was dit jaar zelfs 200 jaar geleden dat Napoleon definitief werd verslagen en er een einde kwam aan de Franse bezetting van ons land. Maar ook toen verloren vele mensen het leven door oorlogshandelingen of de soms barre omstandigheden. Het was overigens wel het begin van het Koninkrijk der Nederlanden onder de Oranjes. Dat laatste werd wel volop gevierd dit jaar. In het hele land waren tal van activiteiten. Daarvoor waren we tot 1795 ruim twee eeuwen lang een republiek geweest. Maar van 1806 tot 1810 toch ook al even een koninkrijk maar dan onder Lodewijk Napoleon, een broer van Napoleon Bonaparte. Voor ons eiland betekende dit alles een einde van onze status-aparte.
En ook D-day en de bevrijding van ons land werd herdacht. Want het was 70 jaar terug dat de geallieerden landden op de Franse kust en het einde van de Tweede Wereldoorlog in zicht kwam.
Herdenkingen genoeg dus dit jaar. Maar het lijkt wel of we van dit alles niets geleerd hebben. Want ook op dit moment zijn er overal ter wereld weer conflicten en oorlogen die veel mensenlevens kostten. De conflictenteller op internet komt uit op 53. De meeste daarvan spelen zich af in Afrika en in het Midden-Oosten.
‘Meest narigheid en ellende, het journaal zit er altijd vol mee’, meesmuilt Watze, ‘heb je niet wat vrolijkers?’ Ja, dat werd mij laatst ook al eens gevraagd door lezers van dit blad. Er is al verdriet en leed genoeg, kun jij niet wat vrolijkers schrijven?
Nu vooruit dan maar. Laten we het over Zwarte Piet hebben deze keer. Op zich toch altijd wel een vrolijke boel. Het is immers Zwarte Piet die het Sinterklaasfeest ‘kleur’ geeft. De inmiddels stokoude Sint kan nog wel eens met wat aardigs uit de hoek komen, maar het is en blijft een oude man. Hij komt altijd wat moeizaam binnen. Krom gebogen vanwege de mijter die hem altijd in de weg zit. De lange en volle baard met snor maken het hem ook niet gemakkelijk. Tenminste, je ziet hem regelmatig met de hand over die baard strijken. Hij houdt hem als het ware zelfs een beetje vast. Het is net alsof al dat haar wat ongemakkelijk zit. En dat terwijl hij, gelet op zijn hoge leeftijd, daar toch helemaal gewend aan zou moeten zijn. Ik vraag me overigens wel eens af hoe hij die baard zo schoon kan houden. Vaak wassen en bijknippen vermoed ik. Je zou bijna denken dat hij hem met eten even af doet en misschien wel voor het slapen gaan op het nachtkastje legt. Maar dat kan natuurlijk niet.
Het is ook niet zo’n sprankelende figuur die Sinterklaas. Meestal zit hij er maar wat bij in zijn stoel en leest wat voor van een briefje dat hij bij het binnenkomen heeft gekregen of zegt iets onnozels. Je vraagt je wel eens af of hij zonder hulp met mijter, jurk en mantel ooit op zijn paard zou komen. Dat lukt hem niet eens! En ik zie hem al helemaal niet over de daken rijden zoals de liedjes doen veronderstellen. Het is uiteindelijk een wat hulpeloze oude man.
Nee, dan de Pieten! Die zorgen voor de nodige beweging, voor het strooien van snoepgoed, de cadeautjes en ze dansen en springen er maar op los. Nee, de vrolijkheid en het plezier van het Sinterklaasfeest moet je echt niet van Sinterklaas zelf verwachten. Dan wordt het niks.
Vroeger werden de kinderen nog bang gemaakt voor de Sint en zijn Pieten. Je kon zelfs in een zak worden meegenomen naar Spanje! Het leek me ooit een vreselijk oord maar sinds we daar een paar keer met vakantie zijn geweest weet ik wel beter. Had ik dat toen geweten dan was het een reden geweest om zo rond 5 december extra stout te zijn. Een jaartje Spanje is echt niet het ergste wat je als kind kan overkomen.
Maar een Sinterklaasfeest zonder Zwarte Pieten lijkt me niet mogelijk. Zonder Sinterklaas, dat zal best wel lukken. Hij voegt feitelijk niet zoveel toe aan het feest en de cadeautjes zitten bovendien in de zak en die hoort nog altijd bij Zwarte Piet.
Buurvrouw vindt het een verhaal van niks. Sinterklaas zonder Sint is niet echt Sinterklaas, volgens haar. Maar dat zal het zonder Zwarte Piet helemaal niet zijn. Dus moet het volgens haar maar allemaal blijven zoals het altijd geweest is. En ik denk dat ze helemaal gelijk heeft!
Jan J. de Vries