Vakantietijd! Hoewel de meeste eilanders wachten tot de eilander herfstvakantie, gaan miljoenen mensen de komende weken op vakantie. Ze pakken het nodige in en verlaten huis en haard om elders in een tent, caravan, camper, zomerhuisje of hotelletje vakantie te vieren.
Al maanden hebben ze hier naar uitgekeken en dan is het eindelijk zover. Sommigen gaan een week, anderen twee of misschien nog wel langer. En allemaal hopen ze op mooi weer en even weg te zijn uit de sleur van het ‘gewone’ leven. Even weg uit de oude vertrouwde omgeving, weg van het werk, weg van de buurt, het dorp en de buren.
Sommigen keren jaarlijks terug naar een vertrouwd plekje, met ook daar weer een bekende camping, bekende buren en een bekend dorpje. Anderen kiezen er voor om nieuwe streken te ontdekken en maken soms verre reizen om daar even bij te komen van het gewone leven van iedere dag.
Miljoenen verlaten voor vakantie huis en haard om straks, uitgerust of niet, terug te keren naar huis en haard. Terug naar de oude vertrouwde omgeving en het leven van iedere dag. Maar miljoenen verlaten ook huis en haard op de vlucht voor geweld, armoede, oorlog, terreur en angst. De meesten met als enige zekerheid dat ze niet terug kunnen of willen naar die voor hen ook zo vertrouwde en bekende omgeving en het leven van iedere dag. Hun omgeving is dikwijls verwoest, huis en haard vernield en het vertrouwde leven van iedere dag onmogelijk geworden.
Misschien zijn nog wel nooit eerder in onze geschiedenis zoveel mensen in deze zomermaanden op de vlucht geweest. De één om zijn vertrouwde omgeving voor eventjes te ontvluchten de ander omdat zijn vertrouwde omgeving niet meer bestaat.
Beiden kamperen ze in tenten, huisjes en gebouwen maar de verschillen zijn onwerkelijk groot. De één gaat op reis met volop ruimte in zijn auto, met de bus, de trein of het vliegtuig op weg naar een zelf gekozen bestemming. Om na enkele weken weer terug te keren naar een veilig eigen huis en haard. De ander gaat, dikwijls samengeperst met vele lotgenoten in wankele bootjes, in bestelbusjes of vrachtauto’s in de wetenschap dat het eigen huis al niet meer bestaat, de omgeving is verwoest, de oorlog en de terreur geen einde kennen en de toekomst onzeker is. De één is overal welkom, de ander meestal niet!
In een Europa waar de komende jaren de bevolking op vele plaatsen krimpt, zou in principe plaats moeten zijn voor mensen die huis en haard moeten ontvluchten. In ons eigen land ontvangen de ‘krimpgebieden’ extra geld om de problemen van de krimp op te vangen. Je zou met dat geld misschien ook vluchtelingen kunnen opvangen en huisvesten. Jonge mensen, jonge gezinnen met kinderen een toekomst geven en zo de krimp bestrijden en het krimpgebied een nieuwe toekomst!
Na onze eigen vakantie en ruim twee weken zonder beelden van vluchtelingen, oorlog, terreur en geweld, kijk je even anders om je heen wanneer je weer terug keert naar huis en haard. Een plek waar je in vrede en veiligheid kunt en mag wonen. Terug naar een plek waar veel mensen vakantie houden om voor korte of langere tijd de drukte en sleur van het dagelijkse leven even te vergeten. Om op deze plek te genieten van rust, veiligheid, zee en strand. Om na een week, misschien wel twee weken of zelfs langer terug te keren naar eigen huis en haard. Om dan hopelijk misschien ook even met andere ogen te kijken naar de beelden van die andere miljoenen. Naar hen, die ook weg zijn van huis en haard, maar wellicht nooit meer daar naar terug kunnen keren.
Jan J. de Vries