‘Altijd gedacht dat Hollum een traditioneel dorp was’, zegt buurvrouw, wanneer we daar weer eens aanschuiven voor een kopje koffie. We zitten binnen want zo’n koud voorjaar als dit jaar hebben we nog niet dikwijls meegemaakt.
Ja, we begrijpen direct waar buurvrouw naar toe wil, naar de ‘enquête’. Ja, beste mensen er is in Hollum een heuse enquête gehouden om het Sunneklaasfeest te veranderen. Wie had dat ooit kunnen denken. In het dorp, waarvan altijd wordt gedacht dat men het meest aan tradities gehecht is, wordt actie tot verandering genomen. Wat zullen ze in hun vuistje lachen, daar in de andere dorpen. Hollum, dat nooit anders wil, gaat veranderen!
‘Nou ik niet’, zegt Watze, ‘en ik doe er ook niet aan mee. Het is toch te gek voor woorden’.
En jullie begrijpen het al. Als het gesprek zo begint dan zijn onze buren in ieder geval wars van elke vorm van verandering. Ik probeer nog wel te zeggen dat het inderdaad de laatste jaren erg druk op straat is tijdens de kleine ‘Sunneklaas’ maar dat maakt geen enkele indruk. ‘Te weinig aandacht en belangstelling’, bromt Watze, ‘er is nog nooit zoveel belangstelling geweest en tradities moet je niet veranderen want dan zijn het geen tradities meer!’
Ik leg uit dat tradities in de loop der jaren vanzelf wel veranderen. Het was in onze jeugd minder druk, dat is waar. ‘Maar er woonden ook minder mensen’, reageert Watze, ‘en er komen tegenwoordig heel wat oud-eilanders terug om het feest mee te vieren. Dat was vroeger ook anders. En dan krijg je meer mensen op straat. Maar ik vind het altijd erg gezellig. En er is volop ruimte en belangstelling voor de Sunneklazen. Ze hebben niks te klagen!’
‘En’, zegt buurvrouw, bijna dreigend, ‘ik ga niet twee avonden in een huisje zitten. Daar pas ik voor. Voor tien uur zie je amper een Sunneklaas, gezellig hoor!’ En zo komen alle voor- en nadelen die morgen op tafel. Er zijn ook redelijk veel mensen die de eerste avond wel de straat op gaan maar de tweede avond gewoon thuis blijven. Het voorstel is dat de dames pas na elf uur de straat op mogen. Dat zullen dan heel veel juist niet meer gaan doen. ‘Ik kan me ook niet voorstellen dat de horeca hier blij mee is’, vervolgt Watze, ‘en dan die kleine jongetjes. Ze zien nu tenminste hoe het spel gespeeld wordt. Wanneer ze binnen zitten krijgen ze dat ook niet meer mee.’
Daar heeft Watze wel een belangrijk punt. Inderdaad is het de bedoeling dat jongens van klein af aan mee kunnen beleven hoe het spel gespeeld wordt. Ze moeten straks immers ook de straat op. ‘Kleine Sunneklaas’ is altijd bedoeld geweest als voorbereiding op de grote avond van vijf december!
‘Wij hadden vroeger ook niet mannen boven de achttien mee als we onder de jaren waren’, aldus Watze, ‘dat maakt het spel tegenwoordig ook al anders.’
Ja, inderdaad, dat is ook veranderd. In onze jeugd trokken de ouderen pas na elf uur een pak aan. Voor die tijd werd het spel aan de kleine Sunneklazen overgelaten. We liepen van ‘De Welvaart’ naar ‘De Zwaan’ en terug. Verder was er niet zo veel te beleven. Maar de spanning en het plezier waren er niet minder om! Tegenwoordig zie je al vroeg grote groepen Sunneklazen met een aantal kleintjes lopen. Zo zie je maar dat tradities veranderen zonder dat je er een enquête over hoeft te houden. ‘Dat vind ik nu juist wel gezellig’, aldus buurvrouw, ‘er is veel meer te zien en het is lekker druk en gezellig in het dorp. Als ze de jongens hun spel maar laten spelen.’
Ja, het mag niet zo zijn dat de kleintjes worden belemmerd in hun spel door de groten. Dat probleem zou wel eens groter kunnen zijn dan dat er te weinig aandacht, belangstelling en ruimte voor de Sunneklazen is. En tenslotte wie binnen wil zitten kan dat doen, of niet soms?
We komen tot de conclusie dat we het maar mooi moeten laten zoals het is en dat wanneer er iets moet veranderen je dit maar gewoon aan ‘de loop der jaren’ moet overlaten.
‘Verder nog nieuws’, zegt Watze, die altijd wel een beetje nieuwsgierig is. Nee, verder hebben we feitelijk weinig nieuws te melden. O, ja, hoe zou het komen met het verzorgingstehuis ‘De Stelp’. Hoewel de gemeente al een aantal jaren op de vergaderingen van Dorpsbelang verkondigt dat het komende jaar met de nieuwbouw wordt begonnen is er nog steeds niets gebeurd. Maar nu is het gebouw opeens erg brandgevaarlijk geworden. Je durft er bijna niet meer op bezoek te gaan! Hoever zouden de plannen zijn en wat komt er terug? ‘Ja, vreemd eigenlijk’, moppert buurvrouw, ‘wij moeten er straks misschien wel naar toe en we weten van niks. Ze kunnen zich beter wat drukker maken over de ‘ouwe’ Sunneklazen dan over de ‘jonge’. Die redden zich wel!’
En zoals zo vaak heeft ze daarmee niet alleen het laatste woord maar deze keer ook de spijker op zijn kop geslagen!
Jan J. de Vries