Al een paar dagen ligt de krant op tafel. Ze weet niet zo goed hoe ze er over moet beginnen tegen Hendrik. Hendrik is het liefst thuis. Vakanties kosten alleen maar geld, zegt hij, en bovendien kun je op de televisie allerhande reisprogramma’s bekijken. Waarom zou je dan nog weggaan?
Jeltsje is er wat zenuwachtig van. Ieder keer weer ziet ze de aanbieding staan. Afgelopen vrijdag stonden de beide advertenties in de bijlage ‘Freed’ van de Leeuwarder Courant.
Het liefst zou ze het 3-daagse arrangement in het hotel willen boeken. Het is niet eens zo duur, 218 euro voor hen samen, dat is toch niet teveel. Dan zit er ook nog het ontbijt bij in en het diner op de tweede avond. De eerste avond kunnen ze wel ergens anders in het dorp gaan eten. Het lijkt haar heerlijk. Lekker uitwaaien op het eiland en dan ook nog kunst kijken.
Mocht Hendrik het te duur vinden dan kunnen ze ook nog kiezen voor een bungalow. Dat zou goedkoper zijn, maar dan moet je zelf het ontbijt verzorgen.
Zuchtend ruimt ze ontbijtboel op. De kopjes en bordjes schuift ze op het aanrecht. Even uit de sleur van alledag, dat zou toch wel erg fijn zijn. De dagen zijn wel wat eentonig nu de kinderen de deur uit zijn. Natuurlijk is er altijd wel wat te doen in en rond het huis. Ze hebben een grote tuin en bovendien vragen de kinderen ook regelmatig haar hulp. Dan is het een keertje oppassen op hun eerste kleinkind en dan weer moeten Hendrik en zij een kamertje schilderen en behangen. Maar een paar dagen er helemaal tussenuit terwijl ’s morgens het ontbijt voor je klaar staat! En even niet er aan denken wat je ’s avonds moet eten, dat lijkt haar geweldig.
En dan is er nog het glas. Glas krijgt veel aandacht dit jaar tijdens de kunstmaand op Ameland. Jeltsje houdt van glas. Glas weerspiegelt het leven. De kleuren veranderen met het licht. Op Ameland kun je het werken met glas van dichtbij meemaken in een glasstudio. Ze weet zeker dat Hendrik dat ook mooi zal vinden. Hij heeft nog niet zo lang geleden een nieuwe camera aangeschaft. Een digitale camera zodat je de foto’s op de computer kunt bekijken. Jazeker, ze gaan echt wel met de tijd mee, maar om Hendrik van huis te krijgen, dat is een hele toer.
Misschien zou ze kunnen voorstellen dat Hendrik foto’s kan maken van alle kunstvoorwerpen. Dan zou hij zijn camera uit kunnen proberen. Haar gezicht klaart op! Dat ze daar niet eerder aan heeft gedacht. Bovendien gaat ze zelf van de winter een schildercursus volgen in het dorpshuis. Dan komen foto’s van schilderijen ook van pas! Vanavond na het eten zal ze het voorstel doen. Wie weet kan ze hem overhalen.
Wanneer het zover is en de etensborden leeg op tafel staan weet ze niet best hoe ze moet beginnen.
‘Hoe gaat het met de camera’, probeert ze voorzichtig, ‘kun je er al wat mee omgaan.’ Hendrik kijkt haar wat verwonderd aan. Hoe komt Jeltsje daar nu opeens bij. Ze is nooit zo geïnteresseerd in het maken van foto’s. Bovendien vond ze de nieuwe camera ook wat aan de dure kant. Niet dat ze er woorden om hebben gehad, dat niet. Maar je kon wel merken dat het haar niet aanstond dat hij die dure camera wilde aanschaffen.
‘Gaat wel, het moet wennen. Alles is anders en je moet eerst veel uitproberen’, reageert hij.
En dan komt Jeltsje met haar voorstel. Zou het niet mooi zijn om de camera uit te proberen op Ameland. Daar is in november de kunstmaand. Hij kan niet alleen foto’s van de natuur maken, maar ook van alle kunstvoorwerpen. Vooral veel glas is er dit jaar. Dat lijkt haar prachtig om daar foto’s van te maken en o, ja, ze gaat ook op de schildercursus. Kan Hendrik mooi foto’s maken van schilderijen zodat ze daar wat aan heeft voor de cursus.
En tot haar grote verbazing blijkt Hendrik wel wat te voelen voor haar voorstel. Zo’n paar dagen, dat gaat nog wel en ach, naar een eiland is ook weer eens wat anders. Maar in een hotel, is dat wel wat voor hun soort mensen? ‘Natuurlijk wel’, aldus Jeltsje, ‘wat maakt dat nu uit. Met mes en vork eten kun je overal’.
En zo zien we straks Hendrik en Jeltsje in november op Ameland rondlopen. Zij verrukt en blij dat ze even weg is uit het leven van alledag en volop genietend van het eiland, het hotel en kunst. Hij foto’s makend met een glimlach op het gezicht. Want stilletjes geniet hij niet alleen van de paar dagen op Ameland, maar nog veel meer van de vreugde en blijdschap van Jeltsje.
‘Doen we volgend jaar weer, Jeltsje’, zegt Hendrik wanneer ze zondagavond hand in hand naar de boot lopen. Jeltsje zegt niets, maar stiekem knijpt ze even in zijn hand. Dat zegt genoeg na zoveel jaren bij elkaar!
Jan J. de Vries