Het is zo’n dag dat je nauwelijks weet waar je over kunt schrijven. Dat gedoe rond het kabinet is nog in volle gang maar zal hopelijk wel meer vorm hebben gekregen op het moment dat dit artikel door u wordt gelezen.
Ook de wereldkampioen voetbal 2010 is nu nog niet bekend evenals de nieuwe kampioen van Wimbledon. Zo zie je maar dat de wereld vol onzekerheden zit. De toekomst is en blijft onzeker. Maar wanneer u dit leest zijn de kampioenen bekend. Zo wordt de toekomst steeds weer het verleden.
Over de uitslag van de verkiezingen maken we ons wel zorgen. Een verdeeld land is nooit prettig om te besturen en zeker niet als er ook nog flink moet worden bezuinigd. Dat is wellicht ook de reden dat we zo verdeeld zijn. Want bezuinigen is niet leuk en we proberen daaraan te ontkomen. Niemand levert graag iets van zijn welvaart in. En zo kozen we een partij welke ons beloofde dat we de dans konden ontspringen. Wat is een belofte waard?
Gelukkig het land dat, tijdens de recessie, zijn aantal miljonairs explosief ziet groeien!
Dat het hier en daar anders moet, daar zijn we het over eens. Neem nu als voorbeeld de AOW. Vroeger werd daar naar uitgezien na een leven van lang en hard werken. Nu is voor velen de studietijd de meest mooie periode in het leven. Zo mooi, dat ze er moeilijk afstand van kunnen doen. Nog recht op studiekosten? Dan gaan we nog een paar jaartjes door, we knopen er gewoon nog een studie aan vast. En daarna zien we wel. Dan is het eerst tijd voor een flinke vakantie of een jaartje ‘backpacken’ zoals dat heet.
‘Laat ze toch genieten’, zegt buurvrouw, ‘ze kunnen nog lang genoeg werken en studeren is ook niet zo gemakkelijk. Ze hebben het druk genoeg, die kinderen’.
Daar ziet Watze meteen zijn kans. ‘Druk, druk? Met feestjes en vakantievieren zul je bedoelen. De terrassen zitten vol met studenten. Ze beginnen meteen met het ‘Zwitserlevengevoel’ en ze verwachten ook nog dat het zo blijft!’
Raar is dat met dat ‘Zwitserlevengevoel’. Het heeft alles te maken met een reclame voor een verzekeringsmaatschappij en niets met de pensioenleeftijd in Zwitserland. Want daar heb je ook pas recht op pensioen wanneer je 65 bent. Nee, dan Frankrijk en Griekenland. Daar kun je met 60 jaar of zelfs nog eerder met pensioen. De Grieken maken het helemaal bont, maar plukken daar nu de wrange vruchten van.
Al pratende komen we tot de conclusie dat er misschien wel wat moet veranderen. Het is oneerlijk dat sommigen 50 jaar voor hun AOW moeten werken en anderen 10 jaar korter. De verschillen in beloning zijn steeds groter geworden. Aan de premie voor de AOW is een maximum verbonden omdat iedereen ook even veel ontvangt later. Een hoger salaris na een studie betekent dus niet automatisch meer betalen voor je AOW en daar gaat het scheef. Nu bouw je AOW op vanaf je 15e jaar met 2% per jaar. Op je 65e zit je dan keurig op 100% .
65 jaar is en blijft een mooie leeftijd om te stoppen. En je kunt op jonge leeftijd gaan sparen om eerder te stoppen wanneer je dat wilt. Maar daar sluipt de oneerlijkheid in het systeem. Want wie veel verdient kan veel sparen voor later en wie weinig verdient kan weinig achteruitleggen en komt in de problemen. Eenvoudig zou je kunnen zeggen, draai het maximumbedrag waarover premie wordt betaald omhoog. De veelverdieners betalen dan meer, maar wel over een kortere periode. Eerlijker? Wij denken van wel. Socialer? Dat zeker!
Jan J. de Vries